Mowa jest o poważnych osiągnięciach za zasługi bojowe na polu walki z niepełnosprawnymi, z którymi ostatnio dzielnie toczy boje Donald Tusk. Ma on jednak wielkie problemy w tej kwestii, gdyż niestety nie może użyć do walki braterskich drużyn Berkuta. Co to, to nie. Z opiekunami dzieci niepełnosprawnych Berkut nie wygra. Tego żadni doradcy premiera nie przewidzieli wprowadzając nieskuteczną ustawę o bratniej pomocy.
Jak dotychczas żadne metody opracowywane przez sztab kryzysowy premiera nie zdają egzaminu. Ani podchody, ani ugoda, ani atak gruszkami wierzbowymi, ani perswazja, ani zasłony dymne, ani atak trzeciej, czwartej, czy też piątej kolumny, ani nawet walka jeden na jeden – nic nie pomaga. Opiekunowie niepełnosprawnych wraz ze swoimi podopiecznymi są nieugięci i odpierają każdy atak na terenie teatru działań wojennych, którym są korytarze sejmowe.
O nie, to nie jest taka prosta sprawa jak z Putinem. Putin uzbrojony we wszelką broń, łącznie z atomem, okazał się pestką w porównaniu z niepełnosprawnymi.
W związku z powyższym Donald Tusk powinien otrzymać nie tylko nagrodę Nobla za pokojowe rozstrzygnięcie tak trudnego sporu, ale w związku z tym, że stoczył tak zaciekły bój z armią niepełnosprawnych, powinien otrzymać order Virtuti Militari. Ale czy Donalda Tuska interesują tak zacne nagrody i wyróżnienia? A może Donaldu Tusku wystarczą tylko skromne miejsca w parlamencie unijnym, które przydzieli tym, dzięki którym niepełnosprawni zostali tak mocno zdesperowani?
Tego jeszcze nie wiadomo, jaki cel przyświeca Tusku, gdyż sztaby kryzysowe kalkulują obecnie jak przekuć niepełnosprawnych na jakiś sukces, ot choćby na skromne pensyjki europosłów po 14700 EU/mc/łeb.
